yalnızlık

maden

Posted on 26 May 2012

yerin dibindeyim çok karanlık üzerime çöküyor sanki tepedeki bütün aydınlık simsiyah ellerim, kollarım, ayaklarım kaza süsü verecekler yine, biliyorum kaçınılmaz kaçıp kurtulamaz bir haldeyim kömür gözlerimden alevler çıkıyor kırmızı bağırıyorum kimse duymuyor bütün kulaklarda derin bir sızı gün ışığını bir daha görebilecek miyim acaba diye geçiyor içimden sularına gömülebilecek miyim yine denizin soğuk çocuklarım yokmuş iyi ki evde beni bekleyen bir karım kabul etmesem de bana sorulmuyor ki kaderim ölümmüş böyle yazılmış yazım allah’a emanetmişiz allahsızlar cehenneminde fersahın kelime anlamınıRead More

İstanbul’un yalnız ve kalabalık vapurları ile Bülent Ortaçgil şarkıları

Posted on 6 October 2011

Vapurlar. İstanbul’un vapurları. Koşup yetişilen, kaçırdıkça uzağa giden, artık yandan çarkı olmayan vapurlar… İki yakasını biraraya getiren İstanbul’un. Sarı-beyaz çizgili deniz bekçileri. Bu aralar Bülent Ortaçgil şarkıları gibiyim; ikidir vapuru kaçırıyorum… İstanbul öyle büyük ki içinden geçmeye kıyamıyorum. Her sabah işe gitmek için, evden çıkıp Moda’nın sevimli sokaklarından -her zaman aynı köşede bekleyen kedilerine selam vererek- yürüyüp Beşiktaş iskelesine varıyorum ve günün en güzel yolculuğu başlıyor. İş yerim Tarabya’da olmasına rağmen Moda aşkım sayesinde birkaç ay önce Moda’nın en pratikRead More